Vluchtwegen
I
Op de voet
We doen de regen na
verdriet trekt zich nergens iets van aan
het is de taal die we horen, we dreigen
weg te drijven van onze wortels.
De woorden staan op het spel
camouflage met de mond
een snaar raakt ons ten diepste
nergens wil het stil worden.
In wat voor land we willen wonen
wij zitten in grijze vlakken, leven
onder stenen, vaak onveilig in dodelijke
snelheid waar groeipijnen knellen.
Maar vandaag
waait het stevig in de lucht
een kleine storm van hoop
een beetje goddelijk en groot
het valt ons toe en tegen
II
Er waren ook veel kinderen
te voet, in colonne, vermoeid.
Jaren gingen voorbij.
In dode uren van de nacht
dachten we dat we naar elkaar keken
met lede ogen, in de ban van ballonnen.
We maakten een gebbetje
schikten in, met snelle pijlen
bouwden we dagen op
zo echt als we waren
zo moedig als het kon.
We waren ook kinderen.
Pit van Nes
