Gevangen in liefde
Gevangen zit je
in een onzichtbare kooi
vast achter een wand van glas
dat je wilt versplinteren
zonder je te snijden
alsof het er niet was
loslaten en vasthouden
littekens vermijden
In de kramp van niet kunnen
niet met, niet zonder
gevangen in liefde
lijden onder wat je is aangedaan
en dat wat je aandeed
De pijn van niet zien en niet gezien worden
de pijn kennen van ‘verstandig zijn’
en die van ‘het gevoel ontkennen’
van krenken en van gekrenkt worden
de pijn van liefde
en niet weten welk van beide het grootste is
de pijn of de liefde
Die twijfel die je vast zet in de kooi
balken en splinters versplintert om je heen
Het is je eigen adem die de ramen beslaat
je blik vertroebelt, je het zicht beneemt
De stukken willen lijmen
de veilige wand weer optrekken
die wand nu vol scheuren en barsten
nooit meer vanzelfsprekend
nooit meer onzichtbaar
onmachtig zijn, gevangen in liefde
Hoe het met ons gaat laten we onbesproken
wij gaan verloren in een open einde
een gapende wond
Jan Bulsink
Jan Bulsink schreef als 12-jarige zijn eerste liedje. In de vijftig jaar daarna vloeiden uit zijn pen onder meer vijf musicals, enkele theaterstukken en scenario’s. Zijn motto is: Voor mij geen kruis, maar een lied dat altijd blijft zingen. Hij schrijft aan een roman, maar laat zich sinds voorjaar 2018 afleiden door podiumpoëzie. Voor het eerst staat hij daarmee zowel voor- als achter zijn teksten Dit leidde in september ’19 tot een eerste bundel verzamelde teksten met als titel: De keuze voor zonwering. Verkrijgbaar bij uitgeverij Leeuwenhof. © Tekst en foto Jan Bulsink (2019).
